نورسبز

هنوزدر فکرِ آن کلاغم در دره‌های یوش:   با قیچی سیاهشبر زردی‌ِ برشته‌ی گندمزاربا خِش‌خِشی مضاعفاز آسمانِ کاغذی مات                          قوسی بُرید کج،و رو به کوهِ نزدیکبا غار غارِ خشکِ گلویش                             چیزی گفتکه کوه‌ها          بی‌حوصله                     در زِلِّ آفتابتا دیرگاهی آن را                    با حیرتدر کَلّه‌های سنگی‌شان                            تکرار می‌کردند.   □   گاهی سوآل می‌کنم از خود که                                      یک کلاغبا آن حضورِ قاطعِ بی‌تخفیفوقتی     صلاتِ ظهربا رنگِ سوگوارِ مُصرّشبر زردیِ برشته‌ی گندمزاری بال می‌کشدتا از فرازِ چند سپیدار بگذرد،با آن خروش و خشم                         چه دارد بگویدبا کوه‌های پیرکاین عابدانِ خسته‌ی خواب‌آلوددر نیمروزِ تابستانیتا دیرگاهی آن را با همتکرار کنند؟ نورسبز...

        لوكاچ از ستايش‌گران كار فرانتس كافكا نبود، زيرا او را يك ايده‌آليست و نمونه‌ي بدي از زيبايي‌شناسي انحطاطي مدرنيسم مي دانست. لوكاچ مدافع نوعي واقع‌گرايي زيباشناختي بود كه دنياي اضطراب و ازخودبيگانگي كافكايي را مردود مي‌شمرد؛ دنيايي كه در آن افراد منزوي براي جرائم نامشخص دستگير مي‌شدند، در معرض محكمه هاي بيهوده قرار مي گرفتند و بي دليل محكوم مي‌شدند.پس از ورود تانك هاي شوروي به بوداپست براي درهم شكستن قيام مجارها، رئيس جمهور ايمره ناگي اعدام شد و لوكاچ كه وزير فرهنگ بود در نيمه هاي شب دستگير و همراه با ساير مقامات دولتي به يك واگن نظامي برده شد. اين واگن در تيرگي فضاي روستايي ناپديد شد تا با سرنوشت نامعلوم اما احتمالاً ناخوشايند خود روبرو شود.لوكاچ به يك قلعه‌ي بزرگ در ترانسيلوانيا برده شد و به او گفته نشد كه قرار است آزاد شود يا براي هميشه در بند بماند. در ادامه‌ي اين روايت آمده است كه لوكاچ خطاب به يكي ديگر از وزيران زنداني گفت، " پس كافكا در نهايت واقع‌گرا بوده است". نورسبز...

وودی آلن گفته :راز موفقیـت در ایـن اجتمـاع ایـن اسـت کـه یقیـن داشـته باشیـم همـه تقریبـا بـه یـک انـدازه بـی شعورنـد ، امـا جـوری وانمـود کنیـم کـه انگـار هرکـدام از آنهـا بیشتـر از دیگـری مـی فهمدـ!!!

 

 

نورسبز...